W piątek 14 czerwca w Radłowie został odsłonięty pomnik poświęcony Nikodemowi Schroederowi – jednemu z organizatorów Powstania Wielkopolskiego w południowej Wielkopolsce i pierwszego starosty dawnego powiatu odolanowskiego w odrodzonej Polsce.

Inicjatorem uhonorowania Schroedera była Szkoła Podstawowa im. św. Jana Pawła II w Radłowie, w której rozpoczęła się uroczystość. Uczniowie przygotowali apel, podczas którego przybliżyli sylwetkę i dokonania Nikodema Schroedera. Występ artystyczny przygotowany został na  podstawie fragmentów powieści Anety Franc „Wojna nie była kobietą”. Następnie uczestnicy uroczystości udali się przed dawny majątek Nikodema Schroedera - obecnie Folwark Polski. Odsłonięcia pomnika, który powstał dzięki datkom kilkudziesięciu osób i firm z Radłowa i okolic, dokonali Burmistrz Gminy i Miasta Raszków Jacek Bartczak, wicestarosta ostrowski Roman Pacholczyk oraz dyrektorka Szkoły Podstawowej w Radłowie Iwona Pasternak a poświęcił ks. kan. Grzegorz Ignor.

Nikodem Schroeder urodził się w 1868 r. na Kaszubach. Kształcił się w zawodzie agronoma, bardzo dobrym dla prowadzenia w przyszłości majątków ziemskich. W 1907 r. został dzierżawcą majątku w Radłowie, należącego do Radziwiłłów z ordynacji przygodzickiej. Doprowadził majątek do dobrego stanu a jednocześnie szybko zaczął udzielać się społecznie. Znano go jako człowieka o szlachetnym sercu, zdolnego do poświęceń w imię Ojczyzny, znakomitego przywódcę i mistrza dyplomacji. Odegrał kluczową rolę w czasie Powstania Wielkopolskiego na terenie powiatu odolanowskiego, do którego należał Radłów i okoliczne wioski. Został m.in. przewodniczącym Rady Ludowej w Odolanowie oraz tajnego Komitetu Narodowego a także delegatem do Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Wsławił się wieloma działaniami w pozyskiwaniu broni dla powstańców. W samym Radłowie wystawiał dla powstańców gorącą kuchnię i kawę. Po oswobodzeniu Odolanowa został mianowany pierwszym polskim starostą powiatu odolanowskiego. Pełniąc tą funkcję zajął się m.in. rozbrajaniem kolonistów niemieckich w okolicach Raszkowa, co miało duże znaczenie w pozbyciu się zagrożenia wewnętrznego. Zmarł w Jarosławcu koło Środy Wielkopolskiej 7 grudnia 1930 r.